Hayalini kurduğum "o" kişiye benzeyen üç insan gördüm hayatımda, üç insan... Biriyle birlikte oldum, birinin ismini dahi bilmiyorum, birinin de ismini, nerede yaşadığını, ne yaptığını bilmeme rağmen "o" kişi olabileceği hayalini bozmak istemediğimden, daha tanışma cesareti bulamadım. Üç kadın; dış görünüşleri "o"na çok benzeyen...
Birinin adı Zeynep'ti. Kızıl saçlı, mavi gözlü... Gözlerinde hep bir hüzün vardı. Hani anlarsınız ya bir insanın, bir şeye üzüldüğünü, sorarsınız da söylemez hani. İşte onun gibi bir hüzün vardı hep gözlerinde. O maviye hiç yakışmıyordu, ama hep ordaydı. Sonunda o hüzünün niye orada olduğunu anladım. Ama bunu anladığım zaman, benim onu tekrar neşelendiremeyeceğim bir yere gitmişti. Sizi tanıyan insanların öldüğünde sizi izlediğini düşündünüz mü hiç? Sırf o hüznü yok etmek için, komiklikler yapıyorum bazen kendi kendime. Belki görür de güler diye...
Söylemiştim, birinin adını dahi bilmiyorum diye, sadece bir kere karşılaştım onunla, göz göze geldim. O an "o" kişi olduğunu düşünmedim, hala da düşünmüyorum. O yüzden hiç tanışmadım bile onunla, ama hatırlıyorum; kıvırcık kızıl saçlar, mavi gözler, ne Zeynep gibi hüzünlüydü, ne de sonuncu gibi neşeli. Sadece mavi gözlerdi, hiç bir anlam yüklemediğim, sadece görmeye yarayan gözler...
Sonuncunun ismini burada yazmayacağım. Ne olur, ne olmaz. Belki bir gün o cesareti bulurum kendimde diye. Belki de o, "o"dur diye. Büyüyü bozmak istemiyorum. Eğer bir şekilde onu paylaşırsam, hayalimdeki "o", o olmaz diye.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder